Bitka kod Vihiersa
| Bitka kod Vihiersa | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Rata u Vandeji | |||||||
 Santerre u pobunjeničkim novinama Le Sueur | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Republika Francuska |
 Katolička i kraljevska vojska | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Jacques Marguerite Pilotte de La Barollière Antoine Santerre Jacques-François de Menou Louis Thévenet Danican |
Henri Forestier Piron de La Varenne | ||||||
| Snaga | |||||||
| 6000 ljudi | 10000 ljudi | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
|
nepoznati 800 zarobljenih 22 zarobljena topa | nepoznati | ||||||
Bitka kod Vihiersa[1] se odigrala 18. jula 1793. godine na zapadu Francuske za vrijeme Rata u Vendéeu između vandejskih kontrarevolucionarnih pobunjenika na jednoj, i snaga republikanske vlade na drugoj strani. Do nje je došlo nekoliko dana nakon što je republikanski general Jacques Marguerite Pilotte de La Barollière porazio pobunjenike u bitci kod Martigné-Brianda i zaposjeo mjesto Vihiers; taj uspjeh, međutim, nije iskorišten jer je njegova prethodnica, poslana da zauzme Coron, naišla na oko 600 Švicaraca i Nijemaca, bivših pripadnika kraljevske vojske koji su se pod vodstvom barona Kellera borili na strani pobunjenika. Zbog toga je Coron ostao u rukama pobunjenika, i u njemu su se brzo počele prikupljati u prethodnoj bitci raspršene snage, koje su sa vremenom narasle na 10.000 ljudi. Pobunjenici, međutim, nisu napali Vihiers još nekoliko dana, s obzirom da je njihov vrhovni vođa (generalissimo) Jacques Cathelineau 14. jula bio umro od rana zadobivenih u bitci kod Nantesa, pa je trebalo vremena da se izabere novi viđa. Lokalni katolički svećenik opat Bernier je predložio da zapovijedanje vojskom privremeno preuzmu Henri Forestier i Piron de La Varenne. Pobunjenici su Vihiers napali 18. jula oko podneva. Pobunjenici su brzo nadvladali republikance i ušli u grad, pri čemu republikanci uopće nisu pružili neki naročiti otpor. Posebno je to bio slučaj sa jedinicama pariških dobrovoljaca koje je vodio revolucionarni veteran Antoine Santerre - one su sa bojišta pobjgele bez borbe, a Santerre je, prema predaji, nastojeći što prije pobjeći, svog konja natjerao da preskoči zid visok pet stopa; taj je događaj bio maksimalno iskorišten od pobunjeničke propagande i velikim dijelom okončao Santerreovu vojničku karijeru. Republikanske snage su se povukle prema Saumuru.
- Yves Gras, La Guerre de Vendée, éditions Economica, 1994, p. 56.
- Jean Tabeur, Paris contre la Province, les guerres de l'Ouest, éditions Economica, 2008, p. 112-113.
- Charles-Louis Chassin et Léon Hennet (1902). Les volontaires nationaux pendant la Révolution. L. Cerf (Paris). Volontaires., p. 354. lire tekst na portalu gallica